کد مطلب:36016 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:227

(المقر للزمان)

«پدری كه اقراركننده برای زمان است»

و آیا برای زمان به چه چیزی اقرار می كند؟ ممكن است مقصود این باشد كه اقرار به غلبه ی برای زمان می كنم. آری بشر همواره در حال در حال ستیز با زمان است می خواهد همیشه بماند و غبار نگرانی و اندوهی بر چهره اش ننشسته و اندك كسالت و بیماری ای به سراغش نیاید ولی زمان نمی پذیرد البته گاهی انسان بجائی رسیده و در نقطه ای از عمر قرار می گیرد كه خود اقرار می كند كه در مصاف با زمان، از پای در آمده و غلبه و پیروزی از آن رقیب است و ممكن است. مقصود این باشد كه اقرار به گذشت زمان دارد.

در حیات طبیعی انسانها با صرفنظر از مقام عصمت و ولایت، اقرار به گذشت زمان ندارند تا زمانی كه قوا تحلیل می روند و با شرایطی رنجبار و ناراحت كننده مواجه می شوند. در آن مواقع به طور طبیعی اقرار به گذشت زمان می كنند. و به حسب ظاهر عبارت، احتمال اول قوی تر به نظر می رسد.